Ottawa

We kwamen bij donker aan in Pembroke en moesten nog een hotel in Ottawa regelen. Normaal lukt dat vlot via internet, maar net nu niet. Weinig keus. Iets redelijks gevonden voor $200, bij boeken was ineens zogenaamd de laatste kamer door een ander geboekt. We mochten het nog eens proberen en zowaar was er een allerlaatste kamer voor $300. Moet kunnen voor 2 dagen, maar dit pikken we niet. Intussen was er een superkamer bij een Hiltondochterhotel voor een beetje meer. Dat willen we ook wel eens meemaken. Inderdaad heel netjes en ruim, prima, brede bedden. Ook prima ontbijt tegen bijbetaling.
Maar het gaat om de stad. Op aanraden van de familie kozen we Ottawa en niet Toronto. Wandelen door de stad valt niet te vermijden en daarom beperken we ons tot 1 stad. In plaats van de rollator hadden we beter de stappenteller kunnen meenemen. De rollator ligt nog steeds in de kofferbak. Pa heeft sinds de operatie nog niet zoveel gelopen, echt veel, we weten alleen niet hoeveel.
Yvonne, de dochter van Tine, zou onze gids zijn. Ze blijkt pas een week in Ottawa te wonen met haar vriend Luke van Schaik. We spraken af in het centrum bij de parlementsgebouwen die we meteen even van buiten bekeken en ook het uitzicht over de rivier Ottawa en het Franse deel van de stad. Zij wist dingen uit de praktijk die wij niet wisten, aan de andere kant hadden wij uit ons ANWB boek nieuwe dingen voor haar.
We zagen een parade van een regiment Canadese soldaten die hun 100 jarig bestaan met 100 jaar wilden verlengen.
Yvonne had een idee dat Janette ook wel eens heeft: koffiedrinken in een deftig hotel, hier is dat het Laurier. Inderdaad ongelooflijk mooi en luxe.
Daarna naar de By Market. Een centraal gebouw met vaste winkeltjes en eettentjes. Daaromheen kraampjes. En daaromheen weer pubs en eettentjes. Alles goed verzorgd en fraai versierd. Het ziet er gezellig uit.
Nog even gepraat met een Nederlandse paardenkoetsier die de band opnieuw op het wiel van zijn koets moest leggen.
Toen begon ineens de beloofde regen te vallen, alleen wat meer dan beloofd.
We gingen schuilen in een pub. Die zat natuurlijk al vol. We mochten aanschuiven bij twee joviale pensionados van wie de vrouwen uit winkelen waren. De een woont in Mexico, de ander op Bermuda. We mogen langskomen als we in de buurt zijn, als ze het dan nog weten, ze namen stevig in.
Nog even langs bij het appartement van Yvonne en Luke. Dan weer een tippel terug naar de parkeergarage in het centrum, gratis parkeren in het weekend! In het donker naar het hotel bij het vliegveld om in te checken.
Zoals gezegd alles prima. Spullen opruimen, accus opladen, email checken, volgende hotel boeken, verhaal typen.
Het is mooi geweest. Goed slapen, morgen nog een dag in Ottawa.
(Zit er nu al op maar ik heb geen puf meer)